تحــــمل

و روز ها و ثانیه ها و ماه ها 

و آه هایی که می آیند و طعام  صبح و شامم شده

و نداهایی که نیامده خفه می شوند

و سرابهایی که هر لحظه در درونم به نمایش در می آیند و همیشه جز اشک سودی برایم ندارند

و من 

این خسته شده در این کشاکش بی رحم زمانه

چشم به زنگ و آهنگی که شاید کسی را به همزبانی برگزینم

و چه غلط و چه بد  اندیشه ایست که برای خود رقم زده ام

سال هاست که  می نگرم که چگونه سوخته می شوم

و چگونه چون آب منجمد به آفتاب سوزان روان شدن خود را می نگرم

و خدا می داند که چه حالم و چه گونه ام

سال هاست به جرم صورتم این گونه لگد مال می شوم

و سال هاست که صورتی از تنهایی برایم صورت می کنند

و فقط برگ های سجلدم هست که مرا تنها نشان نمی دهد

اما همه یک طرف 

در آورتر اینکه با کسی باید راز گویم که سال هاست لگد کوب او شده 

و همیشه آیینه ای از کوچکیم را در برابرم به نمایش در آورده است

کسی را یار کرده که خود مرا پست و حقیر خواند

یاد ها مانده است روزگاری که خود را لایق خوش آب و گلان نوشته بود

و مرا زایده ای در فرا روی خود

هنوز اشکانم شهادت می دهند که صورتم را چگونه بر رخم کوبیدند تا جمال خود را دلیل باشند

بزک شده گان را یک به یک در پیشم به نمایش در آورندند که خود را بیشتر میزان کنم

و بدانم که هستم و باید چه بکنم

و من هراسان از تنهایی چگونه سالیانی است در قعر چاهی به تنهایی این گونه به زانو نشسته ام

.

و بلند زمانی است که من دیگر خود را نمی بینم

و دیر زمانی است که مردم

و چه مردنی 

و چه غریب گوری برای خود به ارث گذاشته ام

دیگر دلم هم برای خودم نمی سوزد

دیگر دلم هم باور کرده که چیزی نیستم

و شاید هم نبودم و سراب دیده بودم

دیگر نمی خواهم خودم را تحمل کنم 

مانند بسیاری که نمی خواهند و نخواستند تحمل کنند

می خواهم مانند دیگران از خودم نفرت داشته باشم

می خواهم مانند آنان خودم را دوست نداشته باشم

می خواهم خودم را عوض کنم

دیگر از خودم خسته و دل زده شده

و یارای تحمل خویشتن را ندارم

و باز

و باز هر گونه که می کنم می بینم که سجلد مرا این گونه نوشته اند

و مرا جز خاک سرد توانی برای تعویض نیست

و حال من چگونه کنم؟