بودم...

و امروزی است دیروز فردایم 

در آن چون شیشه میدیدم

همیشه قبل خفتن آرزوهایم 

و امروز ، همان فردای امروزی است 

و من استاده در بادم

و آخر من ندانستم چرا این ها شدند 

تمام آرزو،  تمام فکر و آمالم

شبیه اشک بودم 

شبیه قطره شبنم

شبیه استکان بعد از شستن مادر

شبیه آهن تفت دیده در آتش

شبیه قطره آویز باران در سراشیب به شدت تند 

و امروزم 

تمام آرزویم آروزهایی که قبلاً آرزویم بود

و اما من

هوس را مرده کردم در این ایام یک روزه