یار

من و تنهایی قفسی  ساخته ایم

ودرآن زندانیم

من و تنهایی روزها به چراغی که در آن سو تر روشنایی نذر نمود است

حسرت وار خیره و آه به حلقومیم

من و او حسرت یک بار جدایی از هم داریم

حسرت یک شب بی هم همه شبها به خواب می بینیم

من و تنهایی حسرت حسرت آنان که به دنبال شبی با اویند در دل داریم

حسرت یک شب که کنار رود یک تنه شعر سراییم و....

حسرت آنیم که از خود نگوییم